یک داروی کاهش وزن اثرات مثبتی بر دیابت دارد

4 اکتبر 2018- تحقیقات جدید نشان داده است که lorcaserin خطر ابتلا به دیابت را کاهش می دهد، باعث بهبودی دیابت و کاهش خطر ابتلا به عوارض دیابت در بیماران چاق و دارای اضافه وزن می شود.
در نشست انجمن مطالعات اروپایی دیابت 2018، محققان Brigham و بیمارستان زنان از گروه مطالعه ی ترومبولیز در انفارکتوس میوکارد(TIMI)، یافته های مرتبط با دیابت از کارآزمایی CAMELLIA-TIMI 61، که یک کارآزمایی بالینی با شرکت بیماران دارای اضافه وزن و چاق بود، را ارائه کردند. آنها داروی lorcaserin، که یک داروی کاهش وزن ساخت شرکت Eisai است(اسپانسر این مطالعه) را آزمایش کردند. علاوه بر گزارش کاهش وزن پایدار بدون افزایش خطر ابتلا به عوارض قلبی عروقی، گروه TIMI ، همچنین اطلاعاتی را گردآوری کرد که نشان می دادlorcaserin  خطر ابتلا به دیابت را در افراد مبتلا به پیش دیابت 19 درصد در کاهش می دهد، باعث بهبود هایپرگلایسمی در بیماران مبتلا به دیابت می شود و خطر عوارض میکرووسکولار دیابت مانند میکروآلبومینوری را کاهش می دهد. جزئیاتیافته های این تیم تحقیقاتی در مقاله ای به طور همزمان در The Lancet منتشر شد.
 پرفسور Erin Bohula، متخصص قلب و عروق در BWH و مدیر محققان گروه مطالعاتTIMI  در BWH گفت: یافته های اخیر ما نشان می دهد که استفاده از لورکاسرین منجر به کاهش وزن شدید، اما پایدار در میان بیماران چاق و اضافه وزن، بدون افزایش خطر ابتلا به حمله قلبی و سکته مغزی، می شود، و هنگامیکه همراه با مداخلات شیوه زندگی تجویز شود، به طور قابل توجهی بروز دیابت را کاهش ، نرخ بهبودی دیابت را افزایش و خطر ابتلا به عوارض جانبی دیابت را کاهش می دهد.

دکتر Benjamin Scirica، متخصص قلب و عروق درBWH  و محقق ارشد گروه مطالعاتیTIMIمی گوید: با توجه به این یافته ها، این مفهوم تقویت می شود که کاهش وزن با دوام و پایدار می تواند سلامت قلبی و عروقی را بهبود بخشد. این یافته ها از نقش lorcaserin به عنوان درمان کمکی در کنترل وزن مزمن حمایت می کند. این دارو، ابزار دیگری درمیان سایر ابزارهای پزشکی است، که فراتر از رژیم غذایی و ورزش، بیماران را به از دست دادن وزن و حفظ آن امیدوار می کند. خوشبختانه، همانطور که مشاهده کردیم، حتی کاهش وزن نسبتا کم ممکن است کنترل دیابت را در افراد مبتلا به دیابت بهبود بخشد و از توسعه ی دیابت در کسانی که در معرض خطر هستند، جلوگیری کند.
در بررسی اثرات قلبی عروقی و متابولیکیLorcaserin  بر روی افرد دارای اضافه وزن و چاق در مطالعه ی  CAMELLIA-TIMI 61، 12 هزار بیمار دارای اضافه وزن یا چاق که در معرض خطر ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی بودند، به طور تصادفی برای دریافت لورکاسرین یا پلاسبو در دو گروه قرار گرفتند. بیماران برای مدت متوسط ​​بیش از 3 سال تحت نظارت بودند.در آغاز تحقیق، بیش از نیمی از شرکت کنندگان مبتلا به دیابت بودند و یک سوم دیگر به پیش دیابت مبتلا بودند.
در میان بیماران مبتلا به پیش دیابت، لورکاسرین خطر ابتلا به دیابت را 19 درصد نسبت به پلاسبو کاهش داد.علاوه بر این، 9.2 درصد از بیماران مبتلا به پیش دیابت که لورکاسرین مصرف می کردند، توانستند مقدار قند خون خود را به سطح طبیعی برسانند، در مقایسه ، 7.6 درصد از بیماران گروه دارونما در این کار موفق بودند. لورکاسرین همچنین میزان بهبودی هایپرگلایسمی را در بیماران مبتلا به دیابت به میزان قابل توجهی افزایش داد، بطوریکه 7.1 درصد از بیماران دیابتی تحت درمان با این دارو از مصرف داروهای دیابت خود بی نیاز شدند، در مقایسه 6 درصد از بیماران مبتلا به دیابت در گروه دارونما از داروهای دیابت بی نیاز شدند.
لورکاسرین همچنین خطر ابتلا به عوارض میکروسکولار دیابت را که شامل میکروآلبومینوری پایدار، رتینوپاتی دیابتی یا نوروپاتی دیابتی است در این بیماران 21 درصد کاهش داد.
دیابت در بیمارانی که در این مطالعه ثبت نام کردند، در ابتدای تحقیق بخوبی تحت کنترل بود، اما لورکاسرین هنوز هم منجر به کاهش میزان هموگلوبینA1c شد.
هیپوگلایسمی یا افت خطرناک قند خون در 223 (6.6 درصد) بیمار مبتلا به دیابت که لورکاسرین دریافت کرده بودند، و در 199 (5.8 درصد) نفر از افراد دیابتی در گروه دارونما گزارش شد.در بیماران تحت درمان با انسولین یا سولفونیل اوره(داروهایی که به سبب هیپوگلایسمی می شوند)، از نظر عددی تعداد حوادث هیپوگلایسمی شدید که نیاز به بستری داشته و یا تهدید کننده حیات باشد، بیشتر بود اما از نظر آماری قابل توجه نبود( در گروه تحت درمان با لورکاسرین 12 مورد در مقایسه با 4 مورد در گروه دارونما، مقدار P برای این تفاوت معنی دار نبود).

نویسندگان گفتند این یافته ها بر اهمیت تنظیم دقیق عواملی که باعث افزایش خطر ابتلا به هیپوگلایسمی می شوند، تاکید می کنند، به ویژه هنگامی که بیمار برای از دست دادن وزن خود تلاش می کند.
همانطور که قبلا گزارش شد در کنار مشاوره ی شیوه زندگی، لورکاسرین به بیماران کمک می کند که وزن خود را به میزان 4.2 کیلوگرم در طول یک سال کاهش دهند در مقایسه کاهش وزن با دارونما تنها 1.4 کیلوگرم برای یک سال گزارش شده است. تعداد بسیار بیشتری از بیماران تحت درمان با لورکاسرین دست کم 5 درصد از وزن خود (39درصد از گروه lorcaserin در مقابل 17 درصد از گروه پلاسبو) و یا حداقل 10  درصد از وزن خود را (15 درصد در مقابل 5 درصد) در یک سال از دست دادند. این تفاوت ها در طول تحقیق، به طور آماری همچنان معنی دار باقی ماند.

دکتر Scirica گفت: با توجه به شیوع جهانی چاقی و ارتباط آن با دیابت نوع 2 و عوارضی که می توانند موجب مرگ یا كاهش كیفیت زندگی شوند، ما به استراتژی های درمانی در کنار اصلاح سبک زندگی نیاز داریم که بتوانند از دیابت جلوگیری و یا آن را کنترل کنند. این مطالعه ی تصادفی و گسترده نشان دهنده ی پتانسیل افزودن یک عامل کاهش وزن به یک برنامه درمان برای بهبود کنترل گلایسمی بود.

منبع و سایت خبر:

The Lancet, 2018; DOI: 10.1016/S0140-6736(18)32328-6

www.sciencedaily.com/releases/2018/10/181004085324.htm